Belgium as an epistemological problem

Belgium as an epistemological problem

Belgium’s death throws last to long. They are as surrealistic as the country itself. Flemings and Walloons don’t have to at all live in the same country. The national, based on the ethnic (but not on ethnic decent), precedes the state. Otherwise you feed racism or ethnic chauvinism or even ethnic imperialism.

It is not very smart to call the government “negotiators” dumb. It goes without saying that we all know (intellectually) that Belgium has expired. North and South have opposing conclusions. The majority of the Flemings wants to get rid of Belgium, while the South prefers to keep Belgium. It has to deal with the fear of abandonment, which also infects some Flemings. These are not simply deduced from different facts. The wills in the North and the South differ. This sees to it that the phronesis (practical reason) in Flanders and Wallonia differs. Aristotle is not some “dead white male” from a distant land. He can help us now a lot. His Nicomachean Ethics should be required reading for everybody. Our theoretical reason(s) in principle encounter(s) the same facts. Our practical reason(s) see(s) things very differently. These deeds result from different wills.

The belief in Belgium has something religious about it. So has the belief in Flanders, but there are some good facts to support this belief. We have to accept that the belief in Belgium is very shaky. It makes no sense to insult N-VA, which is in favor for independence and won the elections on that platform. It expresses what lives among the people. To try to change the will of that “dumb” people is an assault by self-appointed “democrats” on democracy. Certain “intellectuals and artists don’t act “in our name”, as they pretend. They owe it to their “status” to stop this non-sense.

Flemish nationalists barely participate in flag-waving. Pro-Belgians however are very emotional. Why can’t we all get along? This sentimental question is not relevant, despite the fact that we hear it all the time.

French-speakers don’t believe their eyes when they see the unheard-of firmness at the negotiation table. They still hope that N-VA will break its election promises and are openly encouraged to do so by several “journalists”. It is striking how many people don’t know what nationalism is and happily confuse it with is opponents, ethnic chauvinism and imperialism. Nationalism is the political action of the person who wants that (members of) other peoples don’t govern legitimately his people. Nationalism resists exactly the feeling (and action informed by that feeling) of being better than others (ethnic chauvinism) and against the domination of one people by another. Pro-Belgianism is based on this French-speaking imperialism.

The stubborn refusal of many French-speakers to speak Dutch in the Dutch-speaking periphery of Brussels has awakened many Flemings. French-speakers complain that “Flanders was stolen from us”. They don’t want to accept that French-speaking imperialism has finished. Pro-Belgianism is based on this putrified ideology. It has the Belgian king as its ally. The monarchy is fundamentally anti-democratic. Flemish nationalists then espouse republican values. Pro-Belgians can only be in favor the king. They say they would be republican in a “normal” country, but want the res publica in the hands of a family, not of the public. With René Magritte Belgium is the birthplace of surrealism.

Brussels is not at all the meeting place of different cultures, as the Belgian regime is wont to proclaim. At best, Flemings are tolerated in their city as museum pieces. We don’t have to be ashamed of Brussels. Its Flemishess hits us around every corner. Of course there is pain because of the many losses. That Brussels municipalities get money for Dutch-speaking aldermen without any power is shameful. One who is proud of such “accomplishments” had better look for the closest tree to hide behind. We have to conquer our smallness and our fear for having cold feet.

Pro-Belgianism is highly represented in the media and in important places in society. Time and again one gives the impression that the Flemings are pro-Belgian. A bold-faced lie if there ever was one. The shadow fight that doubles for “government negotiations” irritates many. The “well-thinking” voices should listen to their cacophony. We have never witnessed so much Flemish steadfastness. That is why things are so “difficult”. We will always keep a special relationship with the Walloons. But we will be better neighbors than we were when fellow citizens. We, Flemings, have to learn to handle power better. Why doesn’t Flanders use the fact that the French-speaking are not a people? Flanders has to use this layeredness and it must not allow that it be minimized by Wallonia plus Brussels. The revision of article 107 quarter of the Belgian constitution is, as to be expected, coming back to haunt us. The French-speakers are trying to create uti possidetis facts on the ground. Despite their cleverness and Flemish naïeveté, they won’t succeed: “Two peoples will inherit”, as the poet said many decades ago.

Pedosexuality in Belgium

The former bishop of Brugge, Roger Van Gheluwe, typically denied that he raped his nephews (VT4). It is unbelievable that this crook could become a bishop in the Catholic Church. Although many victims were hurt watching this interview it is good that a self-serving criminal was exposed.

Godfried ("peace of God" or “loved by God”) cardinal Danneels has no shame. The former Flemish archbishop of Mechelen-Brussels and the former primate of Belgium did not recuse himself when the pope appointed him to the commission on what the Church must do to react to the pedophilia scandal. This scandal rocked also the Belgian Church when many victims of sexual abuse made it clear to the Addriaenssen commision, which investigated sexual abuse, that they were victims of clerics. People don’t have the excuse of animals of prey, which follow their instinct. Cardinal Danneels, a prince of the Church, was not following the teachings of the church when he did not make it clear that pedosexuality has no place in the Catholic Church and that the Church always chooses the side of the weaker ones, when he thought the reputation of some was more important whan the well-being of all including the well-being of the weaker.

Cardinal Danneels was not princely either when his ”leadership” didn’t presuppose responsibility. Who doesn't know about the pedophilia scandals that hit the Church in the US and elsewhere? It was certain then that Belgium would be hit also by "the love for children". Pedophilia is a misnomer because there is no love involved. I never noticed that cardinal Danneels did his utmost to chase the perpetrators, that there would be zero tolerance. Recently cardinal Danneels had a chance to improve his standing when he could use almost an hour of airtime of Flemish TV (VRT) to explain himself. Rather he chose to disclaim any responsibility on account of each diocese being run by its own bishop and that he (as the Belgian primate) had no say in it. That was all he could with the softball questions that came his way. Similarly cardinal Danneels avoided any responsibility in the Belgian House. He never before said he had nothing to say outside his archdiocese. He enjoyed being feted as the primate. In this broadcast cardinal Danneels cried hot tears of hypocrisy. Those crocodile tears fit well together with the unctious tone for which he is famous or should I say| 'notorious'? When he apologizes to the pope for allowing the name of a sex offender to contaminate the terna of Brugge he can tell the pope that pedophilia is not a disease that eliminates free will (what an interesting and revolutionary relationship between penal law and responsibility!) but the moral failure of the stronger and more powerful perpetrator, often a person of trust, who pushes his weaker victim to a life full of misery.

Cardinal Danneels had better do a lot of penance and support the idea that the Church is guilty of a crime against humanity in protecting the culprits of pedosexuality and against its statute of limitation. Does cardinal Danneels have the courage to be a prince of the church?

Pedosexuality is a crime and the harboring of criminals, as the Church has done often, is also a crime (against humanity) for which there is no statute of limitation. The Church has to come out much more strongly and stop behaving as a good old boys network. I hope Church leaders will be subpoenaed. The victims need healing urgently. What more is needed to take action?

University Program in Honors + Dept. of Philosophy

George Washington University

Washington, DC

Het is intriestig hoe Filip Dewinter kruipt om toch maar aan de bak te blijven. Hij wil zo graag in de slipstream van de N-VA komen. Maar dat zal hem niet lukken. Hij overleeft dankzij de gratie van de belachelijk vele vleiers. Die zijn meer geïnteresseerd in de goedkope open doekjes van de “leiding” dan echt weerwerk te bieden aan de kapers van de partij. Karel Dillen moest zich echt in zijn graf omdraaien als hij zou weten hoe zijn levensdroom verworden is tot een vehikel voor de financiële belangen van een paar ondergravers van de partij. Dewinter is niet laf (behalve in het bovengenoemde kruipwerk), maar ook geen nationalist. Gerolf Annemans lokte me als medewerker met zijn vele leugens. Ik weet echt niet of hij meer last heeft met de waarheid dan met moed. De V-NA heeft gelijk van die boer geen eieren te willen. Ik verwijt buitenstaanders niet veel, maar wie een beetje het VB kent weet heel goed wat er gaande is. Mandatarissen en betaalde medewerkers hebben geen poot om op te staan. Figuren als Joris Van Hauthem en Bart Laeremans moeten zich ernstig bezinnen over hun rol. Verkiezen zij de excuusguzen te spelen boven Vlaanderen echt te helpen op weg naar zijn onafhankelijkheid? Vlaanderen is nu eindelijk zo dicht bij de onafhankelijkheid dat ze heel realistisch wordt. We kunnen het alleen nog zelf verknoeien. Weg die collaborateurs van het Belgische regime. Zij zijn het ideale schaamlapje van dit onland.

Dat Jürgen Verstrepen en Marie-Rose Morel in de problemen zouden komen stond in de sterren geschreven. Niemand wist dat het zo tragisch zou verlopen. Dewinter had zelfs zijn jeugdvriendschap met Frank Vanhecke veil om de partij kapot te krijgen. Hoe Francis Van den Eynde wordt uitggerangeerd tart alle verbeelding. En fdw breekt de partij onverstoorbaar en vakkundig af. Het is onbegrijpelijk dat Bruno Valkeniers zich ertoe leent om het slaafje te zijn van de “Antwerpse gemeenteraadsfractie”.

Wanneer gaan de ogen eens open? De onafhankelijkheid is de bestaansreden van de partij en daarom werd ik er ook lid van. Immigratie is een echt probleem en het VB heeft de verdienste gehad die als eerste partij ter sprake te brengen, net zoals het VB als eerste sprak over onze onafhankelijkheid. Ik zal dit nooit ontkennen. Maar wat het VB zegt is een echte schande. Doe maar verder met de “frontvorming” van Europees “rechts”. Blaf maar voort terwijl de onafhankelijkheidskaravaan voort trekt.

Geert Van Cleemput geeft nationalisme en Griekse wijsbegeerte in het University Honors Program en het departement Filosofie van de George Washington University in Washington, DC. Hij was Co-ordinator van de Studiedienst van het Vlaams Blok en schreef ‘Vlaams geblokkeerd’ o.m. over zijn passage als medewerker van de partij.

Vlaanderen en zijn nationalisten

Vlaanderen en zijn nationalisten

2010 en 2011 zijn echte wonderjaren. Ik overleefde de coma, maar politiek veel interessanter, Vlaanderen werd wakker uit zijn coma, de belgische deze keer.

Het begon goed bij de verkiezingen van 2010. N-VA werd de grootste partij van het land. Zo’n verrassing was dat niet. Wie een beetje de Vlaamse verzuchtingen kende en die niet afdeed als onbelangrijke bijverschijnselen waarvoor de kiezer geen belangstelling had, wist dat Vlaanderen leefde. Hoe dikwijls hebben we niet moeten horen of lezen dat de kiezer zich niet voor zijn lotsbestemming interesseerde.

Wat ook zeer belangrijk was, en wat nauw verbonden was met het vorige, was dat de CD&V zijn karretje vastmaakte aan dat van de N-VA. Waar is de tijd dat het omgekeerde gebeurde? De CD&V zei “Neen, als” tot Johan Vande Lanotte, die een Belgicistische nota had opgesteld. De oude CVP had er ongetwijfeld mee ingestemd en de andere Vlaamse partijen ertoe ”aangespoord” hetzelfde te doen. Maar de CVP bestaat niet meer, ondanks de doorzichtige pogingen van sommige Franstalige politici en hun collaborateurs in Vlaanderen. De nieuwe CD&V is er nu echt. Maar zullen ze beseffen dat hun toekomst in Vlaanderen ligt en niet in Belgie?

Wie had durven dromen van zo’n ommekeer? Niet alle kiezers van N-VA zijn allemaal even onderlegd in het nationalisme. Maar ze hebben perfect aangevoeld waarvoor zoveel ”geleerden” blind voor zijn en waarop de N-VA feilloos heeft ingespeeld: “weg met de vreemde heersers.” Nationalisme is het streven naar nationale zelfbeschikking. Het wordt dikwijls (soms bewust) verward met zijn vijanden, het etnisch chauvinisme (“mijn volk is meer waard dan het jouwe”) en het etnisch imperialisme van een volk dat zijn imperium of gezag oplegt aan een ander volk, maar vrij vaak militeert als staatsnationalisme, dat van staatsburgers een natie maakt, zoals de Belgische grondwet dat ook doet. Zelfs Vlaamse nationalisten (of Vlaams-nationalisten) maken die vergissing. Men hoort soms dat de Vlaamse nationalisten en de Belgische nationalisten een eeuwige en onbegrijpelijke strijd uitvechten die legitiem is of illegitiem. Maar het is geen strijd van nationalisten onder elkaar ten voordele van “een andere” natie. Hen beiden nationalisten noemen verduidelijkt helemaal niets. Het is een strijd van nationalisten, soms pleonastisch “volksnationalisten” genoemd (vooral, maar niet uitsluitend, Vlamingen, die nationale zelfbeschikking willen, (soms overbodig ”volksnationalisten” genoemd) tegen imperialisten (vooral, maar niet uitsluitend, Franstaligen (die het voor Belgie opnemen) en niet van “staatsnationalisten”, staatspseudonationalisten, dat wel.

Nationalisme is rechts noch links. Dat bewijzen de vele nationalisten, zoals in Ierland, Baskenland en de veel “linkse” anti-kolonialisten in Afrika. Het nationalisme in Vlaanderen wordt vooral met “rechtse” partijen geassocieerd, terwijl Belgicisme vooral met “linkse” partijen wordt vereenzelvigd. Dat is natuurlijk zo, maar niet noodzakelijk, dat men zich politiek anders wil uiten dan de grootste partij van de tegenspeler. Nationalisme in se is niet rechts of links. Wie dat zegt, gaat mee in de logica van het geliefkoosde vijand, het Vlaams Belang. Uit eigen ervaring weet ik dat het VB geen nationalistisch partij (meer) is. Het neemt soms nationalistische taal over, maar heeft er problemen mee wie juist tot dat Vlaamse volk behoort. Het VB, niet de N-VA, wil het bijna onmogelijk maken dat mensen van Arabische afkomst Vlamingen kunnen worden. Maar waarom is het zo belangrijk dat men goed overeen komt met het Front National (hier neemt men ‘nationaal’ als komende van ‘nation’, dat in het Frans verkeerdelijk is afgeleid van ‘nation’ als alle staatsburgers, terwijl het Nederlandse ‘natie’ en het Duitse ‘Nation’ veel meer verwijst naar een volk, voor wie geen onderdanigheid wil aan een ander volk), dat totaal geen gehoor geeft aan de niet-Franse volkeren in de zeshoek, onder wie het Vlaamse of Zuid-Nederlandse, maar het steeds heeft over de “Fransen”, de burgers van de Franse staat. De laatste stoot van Dewinter, wiens niet-nationalisme een publiek geheim is in het Vlaams “Belang” (God verbiede dat die partij echt het Vlaamse belang nastreeft), is zijn aanbidding voor de Tea Party in Amerika, helemaal geen nationalistische partij, maar heel “rechts”. En zoals het meelopers betaamt, zit de partijraad ook deze keer naar de lichtbak van Dewinter te kijken. Zelfs N-VA wordt “rechts” genoemd naar de (vermeende) politieke voorkeur van de voorzitter (die zichzelf “conservatief” noemt, niet “rechts”, denk ik), maar niet van de partij. Het nationalisme gaat de traditionele tegenstellingen tussen politieke partijen vooraf. Het is geinteresseerd in wie een legitiem staatsburger kan zijn en wil niet dat leden van andere volkeren legitiem het politieke gezag uitoefenen.

Belgicisten van het genre Pol Buisse zijn ten einde raad. Buysse zegt verrassend dat hij, als Belgie een aandeel was, het zou kopen. Misschien moet hij eens het advies vragen van professor economie Paul De Grauwe, die zijn sporen heeft verdiend onder, of is het tegen?, paars. Academici prostitueren geregeld hun academische titels om hun eigen politieke voorkeur meer glans te geven. Ik ben heel kritisch daarover, niet omdat ze pro-Belgisch zijn – het recht van de vrije meningsuiting geldt voor iedereen, ook voor hen met een “foute” of onpopulaire mening. Maar academici zijn ideaal gesproken niet “iedereen”. Ik probeer mijn studenten duidelijk te maken dat een academische paper zonder (goede) argumenten waardeloos is. Vervelend is het dat we steeds maar pleidooien pro Belgica te lezen en horen krijgen die intellectueel amper onderbouwd zijn. In hun wereldvreemdheid doen ze trouwens denken aan veel westerse regeringen die “bondgenoot” dictator Moebarak steunden omwille van de “stabiliteit” tegen de bevolking van Egypte. Met zo’n medestanders heeft Belgie geen tegenstanders nodig. Hoe sneller een paar academici en columnisten dat doorhebben, hoe beter voor ons allen.

(V00r nNoord-NL) Allemaal goed en wel, maar waarom moet ik de Nederlanders hiermee vervelen? Nederland verstopt zich te vaak achter de niet-inmenging in de interne zaken van een bevriende staat. Het is te staats en te staatkundig. Een deel van het Nederlands volk woont in Vlaanderen. Te dikwijls hebben de Noord-Nederlanders het over de “Pelgen”, en ze bedoelen dan vaak de Vlamingen. Het zou niet slecht zijn dat Nederland officieel zegt dat het snapt wat er in het zuiden aan het gebeuren is en dat het bezorgd is om de Zuid-Nederlanders. Het volstaat niet dat heel wat Nederlanders hun heimelijke hoop hebben, vooral in zuid (Noord-) Nederland. Het spreekt vanzelf dat heel wat Nederlanders uit Zeeuws-Vlaanderen, Noord-Brabant en Limburg heel wat meer gemeen hebben met de Vlamingen dan met de mensen van boven de Moerdijk dan een zachte ‘g’.

Wij passen “Luctor et emergo” zonder officiële hulp vanuit het noorden. De wetenschap dat er een nieuw land bijkomt volstaat niet. Wij hebben recht op meer dan wat meewarige sympathie. Waar blijft het opgestoken vingertje uit Nederland?)

Die Mahommed-cartoons weer

Yale University Press, een van de meeste gereputeerde academische uitgevers, laat zich intimideren. De fameuze Mohammed-cartoons worden niet afgebeeld in een (ernstig) boek over de controverse. Lafheid ten top.

Koenraad Elst over CD&V

Uitstekende analyse van Koenraad Elst over CD&V.

Beschaamde Vlaming

Enkele weken geleden citeerde de Griekse krant Kathimerini Kaat Debo, directrice van het Antwerpse Modemuseum:

"De inwoners zijn heel trots op onze ontwerpers. Dat betekent niet dat iedereen hun producten draagt. Maar zij zijn blij dat ze hun Vlaamse namen behouden hebben hoe moeilijk het ook is voor buitenlanders om ze uit te spreken. Anderzijds vind ik het onlogisch dat de Vlaamse regering erop staat dat we naar onszelf verwijzen als "Vlaamse mode" en niet als Belgische. Het kan zijn dat er twee federaties (sic) zijn, maar de buitenlanders kennen ons als Belgische ontwerpers en niet als Vlaamse. De mode is een enorm geschenk aan aan de stad maar die heeft niets te maken met onze etnische/nationale identiteit."

Blijkbaar ontving het Modemuseum 280.000 euro in 2008. Kaat Debo, die niet op mijn vraag naar uitleg antwoordde, lijkt te willen behoren tot de groep mensen uit de cultuurwereld die beschaamd zijn Vlaming te worden genoemd en die steeds opnieuw met het kunstmatige belgië afkomen. Haar redenering klopt ook niet. Was belgië relevant voor de opkomst van de Antwerpse Zes? Is belgië meer relevant dan Vlaanderen voor het succes van Antwerpen als modestad? Het is mevrouw Debo's taak om buitenlandse journalisten over Vlaanderen in te lichten. Zij hoeft zich niet te verontschuldigen en zich weg te stoppen achter de vermeende onbekendheid van Vlaanderen in het buitenland. Zeker in de kunstwereld is Vlaanderen trouwens een beter bekend begrip dan belgië. Enkele weken later verscheen er een artikel over Antoon Van Dijck in Kathemirini zonder de verwijzing naar belgië. Zo hoort het.